در حال بارگذاری ...
وقتی آجیل‌ها بازیگر می‌شوند

یک نمایش کودکانه جذاب

نمایش «پروفسور جیلی بیلی» درحقیقت برشی است از زندگی آجیل‌ها در یک نمایشگاه بهاره است که هر کدام از آنها به شکلی وارد قصه‌ای‌ طنز و جذاب می‌شوند.

خبرنگار همشهری آنلاین، آرزو امیرخانی: نمایش «پروفسور جیلی بیلی» که اجرای خود را از یک ماه پیش در تالار هنر آغاز کرده، علی‌رغم شرایط نامناسب آب و هوایی با استقبال خوبی از سوی خانواده‌ها مواجه شده است. مجید علم‌بیگی کارگردان این نمایش درباره معیارهای انتخاب متنی که بتواند کودک و نوجوان را همراه خانواده روی صندلی سالن بنشاند و و آنها را جذب یک اثر نمایشی کند، گفت: جنبه‌های شادی و سرگرمی در انتخاب متن برای من اولویت دارد. معتقدم جنبه‌های آموزش باید در شادی و سرگرمی همراه آواز و موسقی مستتر باشد تا به جان کودک بنشیند و نهادینه شود.

وی با اشاره به تم طنز جاری در نمایش و تغییرات انجام شده روی متن نمایشنامه اضافه کرد: من این متن را دراماتوژی کردم اما نه به این معنی که طنز را به آن اضافه کردم. اکثر آثار دیووید وود با طنزهای کلامی، حرکتی و موقعیتی نوشته شده است. من فقط جنبه‌های طنزی که برای تماشاگر ایرانی مفرح‌تر بود را پررنگ‌نر کردم. علم‌بیگی افزود: اسم اصلی این نمایشنامه فندق‌شکن ترجمه شده است که من نام پروفسور جیلی بیلی را که تنها کاراکتر انسانی این نمایش است برای آن انتخاب کرده و آن را خلاصه کردم تا در حوصله مخاطب کودک و نوجوان بگنجد.  

علم‌بیگی درباره سودای فروش گیشه در کار کودک و آسیب‌هایی که می‌تواند به بدنه تئاتر کودک وارد شود توضیح داد: این تصور بی‌اساسی است چون یک تئاتر درهر ژانری و در بهترین شرایط فقط ۱۰ درصد سوددهی دارد. (به جز تئاترهای موسوم به تئاتر آزاد) این موضوع به راحتی با استناد به آمار گیشه فروش قابل اثبات است. بنابراین افرادی که بدون تجربه و با این سودا وارد گود تئاتر کودک و نوجوان می‌شوند در بیشتر موارد با شکست روبرو می‌شوند. البته شکست این افراد یک شکست معمولی تجاری نیست. این افراد به دلیل نداشتن دانش و تجربه کافی با ریزش مخاطب کودک به بدنه تئاتر آسیب جدی وارد می‌کنند.

این کارگردان باسابقه تئاتر با بیان بیت چونک با کودک سر و کارم فتاد/ هم زبان کودکان باید گشاد، درباره ظرافت‌های کار برای کودکان بیان کرد: در روزگاری که فراوانی سرگرمی‌های تصویری و دیجیتالی، کودکان را به انتخاب‌های متنوع رسانده است انتخاب کار نمایشی برای آنها با حساسیت‌ها و دشواری‌های خاصی همراه است اما تنها راه درک دنیای کودکان، کودک شدن است. تا وقتی ما از برج عاج بزرگسالی کودک را کوچک تصور کنیم به درک درستی برای کار با کودکان آن هم در آثار نمایشی نخواهیم رسید.  




نظرات کاربران