با سلاحِ فرهنگ - یادداشت احسان مجیدی،کارگردان نمایش «رویای ماه»

دو دوست قدیمی در همسایه‌گی یک‌دیگر زنده‌گی می‌کنند. شبی ماه در خانه یکی از آنها سقوط می‌کند! کم‌کم بر سر مالکیت ماه بین آن دو اختلاف و نزاع درمی‌گیرد و کار به دشمنی و جنگ می‌رسد. این نمایش که علاوه بر مفاهیم عمیق و تاثیرگذارش، به خاطر وجود موقعیت‌های کمیک فراوان اثری سرگرم‌کننده و طنازانه هم هست، با استقبال خوب تماشاگران کوچک و بزرگسال روبه‌رو شده. احسان مجیدی ـ کارگردان نمایش ـ یادداشتی در رابطه با اثر خود در اختیار سایت ایران‌تئاتر قرار داده است.

اولین بار که نمایشنامه «رویای ماه» را مطالعه کردم، به پهنای صورتم اشک ریختم. نه این‌که متن غم‌انگیز باشد، نه، اتفاقاً متن سرشار از تخیل و فانتزی و کمدی‌های موقعیت بود، به حال دنیا، به حال ساکنانش و به حال کودکان جنگ‌زده گریه کردم. به حال کودکان سوری، عراقی، یمنی، فلسطینی، افغان و تمام کودکان جنگ‌زده و آواره اشک ریختم. به یاد کودکان سردشت اشک ریختم. ما وظیفه داریم ـ تاکید می‌کنم وظیفه داریم ـ که کودکان را برای صلح پرورش بدهیم و با عواقب جنگ آشنا بکنیم تا امیدوار باشیم آینده بهتری را مردمان این کره خاکی سپری خواهند کرد؛ آینده‌ای بدون جنگ و خون‌ریزی و آوارگی. من تلاشم اینست با کودکان به ستیز با جنگ بروم، با سلاح فرهنگ. رویای ماه نمایشی است برای همه کودکان در هر سرزمینی که سکونت دارند؛ نمایشی شاد و ساده که آنها را می‌خنداند اما به آنها می‌آموزد که جنگ نفرت‌انگیز است. نمایشی است سرشار از لحظات کمدی اما کودکان را به تفکر وا می‌دارد و خیال‌شان را به سمت صلح و نوع‌دوستی سوق می‌دهد. نمایشی است در رد طمع و زیاده‌خواهی و انحصارطلبی اما برای کودکان و با زبان کودکان. از این‌رو علاقه‌مندم که کودکان بیش‌تری در دوره کوتاه اجرای نمایش در تهران، از این نمایش دیدن کنند. این نمایش پیشکشی است از جانب من به کودکان سرزمین نازنینم ایران.