بررسی شاخصه های کیفیت، حمایت مالی و ارتقا امکانات تالار هنر

به گزارش روابط عمومی تالار هنر، در این نشست که با میزبانی محسن امیری ، مدیر تالار هنر برگزار شد، موضوعات متفاوتی از جمله کاهش هزینه های تولید برای کارگردانان، انتخاب آثار و فرصت های اجرا برای پیشکسوتان و هنرمندان جوان این حوزه مورد بحث و گفت و گو قرار گرفت.

آزاده انصاری کارگردان تئاتر و تئاتر عروسکی در این نشست بیان کرد: اگر قرار به تقسیم بندی نوبت اجراها به پیشکسوتان و جوان‌ها باشد، شاید هیچ وقت نوبت به جوانان نرسد. پیش از چنین تفکیکی بهتر است که به کیفیت آثار توجه شود. بالاخره جوان هم باید از یک جایی شروع کند و تجربه لازم را بدست بیاورد.

وی درباره سفارش اجرا تصریح کرد: اجراهای سفارشی باید به اختیار مدیر سالن باشد و مدیر برای آن سفارش دادن باید بتواند پاسخگوی امثال من و هنرمندان دیگر باشد. این مسئله اجتناب ناپذیر است. مدیر سالن باید مواظب کیفیت باشد و سفارش‌ها همیشه کارهای خوبی از آب در نمی آیند.

انصاری با تاکید بر این نکته که اگر می خواهیم کار خوبی داشته باشیم باید حمایت مادی و معنوی لازم را هم داشته باشیم گفت: نمی توانیم درباره کیفیت آثار بحث کنیم و بخواهیم که بدون پول انجام شده باشد.

این کارگردان تئاتر درباره بخش های هزینه بری که تالار می تواند از دوش کارگردان بردارد گفت: بخش روابط عمومی و تبلیغات نمایش‌ها هزینه زیادی دارد و ضروری است که این هزینه‌ها از دوش کارگردان برداشته شود. بخش عمده هزینه های نمایش کودک و نوجوان به ساخت دکور اختصاص پیدا می کند که تالار می تواند با ایجاد یک کارگاه دکور از هزینه های اضافه نمایش بکاهد.

وی در پایان به اهمیت نمایشنامه و قصه یک نمایش پرداخته و افزود: بچه های امروزی نیاز به شنیدن قصه دارند و با به روز کردن نمایش‌ها می توانیم برایشان قصه تعریف کنیم.

محمد رضا مالکی بازیگر و کارگردان تئاتر ، دیگر هنرمندی بود که در این نشست حضور داشت. وی درباره کار اولی‌ها گفت: کار اولی‌ها نیاز به شناخت مسائل ابتدایی دارند تا حداقل بتوانند با مدیر تالار ارتباط برقرار کنند. داشتن نمایشنامه کامل و خوب نیاز ابتدایی یک کار اولی است. نمی توانیم بدون داشتن یک نمایشنامه توقع یک کار با کیفیت داشته باشیم. در عین حال نمایشنامه اولین دریچه برای حدس درباره کیفیت اثر نهایی هم هست.

وی معتقد است که تالار هنر می تواند در بین کارهایی که برای اجرا انتخاب یا نوبت می دهد، و برای ارتقا سطح کیفی، به تعداد افرادی که کار خوبی انجام می دهند نیز سفارش کار بدهد.

مالکی تصریح کرد: یک کار خوب و با کیفیت ابتدا باید سرگرم کننده باشد. در درجه دوم وجه هنری را رعایت کند و درجه بعد در بحث تربیت و آموزش قابل قبول باشد. این سه وجه با به کارگیری گروه طراحان و بازیگران با کیفیت تکمیل می شود.

وی اولویت دادن به نمایش و قصه های ایرانی نسبت به کارهای خارجی را اتفاق خوبی دانست که با به روز کردن قصه های قدیمی ایرانی می تواند اتفاق بیفتد و تاثیر گزار هم باشد.

این بازیگر تئاتر تصمیم پشت درهای بسته شورا و اجازه دفاع ندادن به کارگردان را اتفاق بدی دانست که تالار باید از آن بپرهیزد.

مهدی قلعه کارگردان تئاتر کودک و نوجوان نیز در بخش دیگر نشست گفت: یک اجرای خوب باید اجازه روی صحنه ماندن داشته باشد. در کشورهای دیگر یک نمایش را سال‌ها روی صحنه می برند و با چند اجرای محدود رها نمی کنند.

وی تغییر سلیقه مخاطب را یک ضرورت دانسته و توضیح داد: بعضی هنرمندان باعث عوض شدن سلیقه تماشاگر شده‌اند. تماشاگر فقط نمایش های موزیکال دوست دارد و این باید تغییر کند و این وظیفه هنرمند است.

وی با تاکید بر تسهیل پروسه تایید متن از طریق شورای نظارت گفت: درباره انتخاب آثار باید شفافیت وجود داشته باشد. اگر قرار است فراخوانی داده شود، باید بعد از فراخوان و انتخاب آثار، به اطلاع دیگران رسانده شود.

این کارگردان تئاتر نیز درباره کیفیت آثار نمایشی به دو بخش حمایت مالی از گروه های نمایشی و شورای انتخاب کاملا قوی و با وجاهت پرداخته و این دو را لازمه انتخاب آدم های درست و خروجی با کیفیت دانسته و ادامه داد: یک پیشکسوت نمی تواند الزاما کار خوب تولید کند. باید در بخش های دیگری از آنها کمک گرفت. حتما نباید حضور پیشکسوت در مقام کارگردان باشد.

قلعه با بیان این که سفارش دادن به هر قیمتی کار درستی نیست تصریح کرد: همواره استثناهایی وجود دارد که باید انجام داد ولی در نهایت باید کیفیت داشته باشند. فرق کار کودک و بزرگسال بحث طراحی و رنگ و صحنه است که نیاز به پول دارد و جزو رکن‌هایی است که نباید نادیده گرفته شود. یکی از ارکان مهم نمایش کودک داشتن قصه خوب است که تئاتر امروز به معنای واقعی از آن تهی شده است.

وی در مورد انتخاب اعضای شورا نیز کنار گذاشتن افراد تکراری و به کار گیری افراد جدید و نخبه که کارهای با کیفیتی بتوانند اجرا کنند را پیشنهاد داد.

وی در بخش دیگر صحبت‌هایش به اهمیت تئاتر نوجوان پرداخته و گفت: به خاطر اتفاقاتی که در سال گذشته افتاد نمایش نوجوان مخاطب خود را از دست داده است. کمتر برای این گروه سنی کار تولید شده و بلا تکلیف مانده است. این اتفاق باید بررسی و حل شود تا ما بتوانیم برای نوجوانان هم کار انجام بدهیم.

وی تالار هنر را برای هنرمندان کودک و نوجوان در حکم تئاتر شهر برای کارهای حرفه ای بزرگسال ارزیابی کرده و تاکید کرد: کسی که رزومه ندارد و تجربه ای بدست نیاورده نباید مستقیم در این تالار اجرا برود. کما اینکه در چهار پنج سال گذشته این اتفاق افتاد و باعث پس رفت کیفیت تالار شد.

قلعه از اجرا دادن به کارهای شهرهای دیگر در تالار هنر انتقاد کرده و افزود: تالار هنر متعلق به تهران است و فرصت اجرا به خود هنرمندانی که در تهران و به صورت حرفه ای فعالیت می کنند نمی‌رسد. نهایتا هر دو سال یکبار این اتفاق می افتد بنابر این دلیلی ندارد که به گروه های شهرستانی در تالاری که در تهران است اجرا داده شود. گروه شهرستانی در شهرشان سالن دارند و حمایت لازم را در شهرشان دریافت می کنند.

شیرین کاشفی بازیگر و کارگردان تئاتر نیز در این نشست تاکید کرد:داشتن رنگ و لباس و صحنه الزاما نمی تواند تعریف یک نمایش کودک باشد و این آفتی است که خیلی از ضعف‌ها را می پوشاند. مرز کیفیت در نمایش کودک و نوجوان تاثیر گذاری و جریان سازی است. بیشتر کارگردان‌ها ادای این اتفاق را در می آورند.

وی سهیم دانستن خود کودکان در انتخاب آثار را اتفاق مهمی از دید کودکان دانسته و درباره لزوم حمایت مالی از آثار نمایشی گفت: بدون حمایت مالی نمی توان توقع کار کردن از کسی داشته باشیم و اگر می خواهیم سفارش بدهیم به کسی سفارش بدهید که قبلا توانسته تماشاگران زیادی را با تالار آشنا کند و یا دوباره آنها را به تالار برگرداند.

وی نیز تشکیل کارگاه دکور و در نظر گرفتن فضایی برای نگهداری دکورهای خوب را ضروری دانسته و بر لزوم ارتقا امکانات سالن برای اینکه دست کارگردان برای تولید نمایش خوب باز باشد تاکید کرد.

کاشفی پیشنهاد داد که سالن سایت فروش بلیت خودش را داشته باشد که گروه نخواهد درصدی به سایت های فروش دیگر و خارج از سالن پرداخت کند و افزود: در همین سایت می توان تبلیغ نمایش‌ها قرار داده و یا برای برگزاری کارگاه های آنلاین از آن استفاده کرد.

وی نمایش کارهای خوب خارجی و برپایی جلسات گفت و گو تحلیل و نقد این آثار را نیز به عنوان یک پیشنهاد مطرح کرد.

رامین بهادری دیگر هنرمند حاضر در این نشست به شاخصه های کیفیت نمایش کودک و نوجوان پرداخته و تصریح کرد: مقداری از کیفیت را باید سرگرمی در نظر بگیریم و این واقعیت است که کودکان پس از اتمام اجرا وقتی سرگرم می شوند احساس خوبی دارند. بخش دیگر کیفیت داشتن نمایشنامه و دیگر مسائل یک نمایش است. برای انتخاب این آثار داشتن یک شورا متشکل از هنرمندان و تعدادی از تماشاگران می تواند در کیفیت کار و شناخت سلیقه مخاطبان کمک کننده باشد.

وی بیان کرد: نگاه متفاوت به یک قصه پر تکرار الزاما بد نیست . می توان با یک نگاه متفاوت به یک قصه جذاب اثری جذاب تولید کرد. ما این کار را با بزک زنگوله پا کردیم. در آن کار از تکنیک های نمایش ایرانی استفاده کردیم. هم قصه گفتیم و هم چند تا تکنیک نمایش ایرانی را به کودکان معرفی کردیم. خلاقیت در استفاده از ابزارها و امکانات صحنه می تواند بچه‌ها را به وجد بیاورد و تاثیر گذار باشد.

وی درباره اجرا دادن به کار اولی‌ها نیز گفت: پیشکسوت و جوان همه یک پیکرند و می توانند به حرکت یک ماشین کمک کنند. گاهی جوان‌ها کارهای بهتری و حتی نمایشنامه های ارژینال تری روی صحنه می برند.و گاها با خلاقیت شان باعث می شوند که تماشاگران بیشتری به سمت نمایش های کودک و نوجوان روی بیاورند.