رضا فیاضی: «سیندرلا» ادای دین من به کودکان و نوجوانان است
رضا فیاضی، بازیگر پیشکسوت تئاتر با ابراز خشنودی از حضور دوباره‌اش پس از پانزده سال به عنوان بازیگر نمایش کودک روی صحنه، «سیندرلا« را ادای دین خود به تئاتر کودکان و نوجوانان می‌داند.
به گزارش ایران تئاتر، رضا فیاضی بازیگر، نویسنده، صداپیشه و کارگردان فعال تئاتر کودک و نوجوان پس از حدود پانزده سال دوباره با بازی در نمایش «سیندرلا» به صحنه بازمی‌گردد.
«سیندرلا» جدیدترین تجربه کارگردانی مریم کاظمی است که قرار است از 20 اردیبهشت‌ماه در تالار هنر میزبان مخاطبان باشد.
رضا فیاضی درباره حضورش در این اثر می‌گوید: «مریم کاظمی ابتدا با پیشنهاد بازی در نقش پدر شاهزاده برای حضور در نمایش «سیندرلا» به سراغ من آمد. من پیش از نیز تجربه بازی در نقش پادشاه را در نمایش‌های کودک داشتم. به همین دلیل پیشنهاد دادم تا در صورت امکان در نقش بارون هاردی پدر دو دختری که سیندرلا با آن‌ها زندگی می‌کند به ایفای نقش بپردازم که خوشبختانه با موافقت کارگردان مواجه شد.»
این هنرمند درباره شخصیت بارون هاردی می‌افزاید: «بارون هاردی نمایش «سیندرلا» برخلاف شخصیتی که در آثار تصویری از او به نمایش گذاشته شده است، در این اثر نقشی متفاوت دارد.»
پدر مهربان و مادر بدجنس
بازیگر نمایش «سیندرلا» می‌گوید: «ما در این نمایش دیگر شاهد حضور مادر بدجنس خانواده نیستیم بلکه این پدر است که نقش پررنگی در ایجاد موقعیت‌ها بازی می‌کند.»
فیاضی ادامه می‌دهد: «شخصیت بارون هاردی دو وجه دارد؛ در خانه شبیه به یک خرگوش ترسو و در بیرون پدری قدرتمند به نظر می‌رسد. درواقع او به خاطر علاقه به دخترانش کمی مظلوم واقع شده است اما درنهایت شخصیت مهربان و اصلی‌اش را به تماشا می‌گذارد.»
این هنرمند با ابراز خشنودی از اینکه بعد از پانزده سال به ایفای نقش در تئاتر کودک بازگشته است، توضیح می‌دهد: «به حضور در تئاتر کودک نیاز داشتم. بسیار خوشحالم که بعد از مدت‌ها می‌توانم روی صحنه برای کودکان بازی کنم. این حضور ادای دین من به کودکان و نوجوانان است. اجرایی که واقعاً دلم می‌خواست آن را انجام بدهم.»
او می‌گوید: «من پیش از همه‌گیری ویروس کرونا در حال کارگردانی نمایشنامه‌ای با نام «هادی و هدی و وروره جادو» برای کودکان و نوجوانان بودم که متأسفانه با همه‌گیری این ویروس و همچنین به دلیل تأمین نشدن بودجه کافی برای این اجرا، امکان روی صحنه رفتن مهیا نشد و امیدوارم در اولین فرصت بتوانم آن را روی صحنه ببرم.»
این کارگردان با بیان اینکه در نمایش‌های تئاتر کودک و نوجوان باید به ذائقه آن‌ها توجه زیادی شود، می‌افزاید: «بچه‌ها رنگ، موسیقی و تصویر را دوست دارند. زبان نمایش کودک باید رگه‌هایی از کمدی و شادی داشته باشد.»
او ادامه می‌دهد: «خلاقیت در تصویر، موسیقی، لباس و رنگ برای کودکان و نوجوانان اهمیت زیادی دارد و کارگردانی در این عرصه موفق خواهد بود که بتواند این عناصر را به بچه‌ها هدیه بدهد. نمایش «سیندرلا» تمامی این عناصر را داراست اگرچه تالار هنر برای این اجرا فضای کمی دارد.»
او توضیح می‌گوید: «باوجوداینکه بچه‌ها شایسته‌ترین مخاطبان برای تماشای نمایش هستند اما سالن مناسب اجرا برای‌شان مهیا نشده است. ما برای اجرای کودک نیاز به سالن‌های باشکوه و بزرگ داریم.»
این هنرمند توضیح می‌دهد: «ما هم‌اکنون تنها تالار هنر و سالن نمایش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را برای اجرای کودکان و نوجوانان می‌شناسیم. سال‌هایی بود که درخشان‌ترین تئاترهای کودک و نوجوان را در سالن کانون روی صحنه می‌بردیم.»
من خودم را کانونی می‌دانم
او با ابراز تأسف از فاصله گرفتن کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از دوران اوج خود می‌گوید: «ابایی ندارم که بگویم کانون دیگر چیزی برای ارائه ندارد. حتی کتابخانه‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که یک زمان مرکز توجه بود؛ دیگر فعالیتی ندارند. من خودم را کانونی می‌دانم. بهترین سال‌های زندگی‌ام را در کانون سپری کرده‌ام و اکنون بسیار متأسفم که عزیزانی چون بهروز غریب‌پور که عاشق بچه‌ها و نمایش بودندT دیگر در کانون فعالیت ندارند.»
این بازیگر پیشکسوت تئاتر توضیح می‌دهد: «مشکلات حوزه تئاتر به‌ویژه تئاتر کودک و نوجوان باید در بخش مدیریت و برنامه‌های هنری درست شود. ما نیازمند مدیریتی هستیم که دلش برای بچه‌ها بسوزد تا هنرمندان دست به آفرینش‌های هنری بزنند. ما هنوز هم در تهران و شهرستان‌ها سالن‌هایی داریم که می‌توانند در چرخه تئاتر کودک و نوجوان قرار بگیرند. دیدن این همه سرمایه راکد که بدون استفاده مانده‌اند؛ قلب آدم را به درد می‌آورد. مگر ما چند نفر چون بهرام شاه‌محمدلو، مرضیه برومند، بهروز غریب‌پور و... داریم. ما باید قدر همین داشته‌های باقی‌مانده اندک را بدانیم و عرصه را برای حضور و فعالیت آن‌ها فراهم کنیم.»