کارگردان «شاهزاده خانم و کلاغ‌های تاج طلا» عنوان کرد
پویا شش‌پری: نمایش‌های روی صحنه نیازمند حمایت اداره کل هنرهای نمایشی است
پویا شش‌پری، نویسنده و کارگردان نمایش «شاهزاه خانم و کلاغ‌های تاج طلا» با بیان اینکه ما جز تئاتر کار دیگری نداریم و این هنر تنها راه امرار معاش‌مان است، گفت اجراهای روی صحنه نیازمند حمایت و کمک اداره کل هنرهای نمایشی هستند.
نگار امیری: این روزها تالار هنر میزبان نمایش «شاهزاده خانم و کلاغ‌های تاج طلا» به نویسندگی و کارگردانی پویا شش‌پری است.
با او درباره نمایش «شاهزاده خانم و کلاغ های تاج طلا» به عنوان تجربه جدیدش که اجرای آن از 16 آبان در تالار هنر آغاز شده است، به گفت‌وگو نشستیم.
نمایش «شاهزاده خانم و کلاغ‌های تاج طلا» چندمین تجربه شما در زمینه تئاتر کودک به شمار می‌آید؟
من فعالیت خود را در عرصه تئاتر با همراهی گروه‌های مختلف از سال 1389 آغاز کردم و سپس از سال 1396 با اجرای نمایش «بندانگشتی» به عنوان کارگردان به ادامه فعالیت در این زمینه پرداختم و بعد از آن آثاری چون «یک روز در جنگل»، «خپلک»، «ملودی آن شب تاریک»، «نگو نمیشه» را روی صحنه بردم.
علاقه شما به کار برای کودکان از کجا شکل گرفته است؟
علاقه به کار کودک به درون آدم‌ها برمی‌گردد. ذائقه آن‌ها و روحیات‌‌شان باعث می‌شود تا به سمت کارهایی که دوست دارند، بروند. آرامش و پاکی که در ذات کودکان هست باعث علاقه من به کار کودک شده است.
داستان نمایش «شاهزاده خانم و کلاغ های تاج طلا» درباره چیست؟
داستان این نمایش درباره شاهزاده خانمی است که متوجه می‌شود جادوگر شهر برادرانش را به کلاغ تبدیل کرده است. او برای باطل کردن سحر جادوگر از هفت خان می‌گذرد تا بتواند خانواده‌اش را نجات دهد.
درونمایه و محتوای اصلی این نمایش، چه مفهومی را به مخاطبان کودک و نوجوان می‌آموزد؟
این نمایش اتحاد خانواده، کار گروهی و کمک کردن به همنوع را به مخاطب می‌آموزد.
و مخاطب هدف این کار را چه گروه سنی تشکیل می‌دهد؟
من یکی از دغدغه‌هایم تولید آثار نمایشی برای تمامی گروه‌های سنی از خردسال تا نوجوان است. البته که نمایش «شاهزاده خانم و کلاغ‌های تاج طلا» به صورت ویژه برای مخاطب کودک و نوجوان نوشته شده است.
با توجه به شرایط فعلی امکان اجرای این اثر در زمان دیگری نبود؟
نه، متاسفانه امکان اجرای اثر در زمان دیگری بنا به شرایط سالن اجرا و گروه نمایش وجود نداشت. در این نمایش ۱۵ عروسک با ۱۲ نفر عروسک‌گردان روی صحنه حضور دارند که دوباره دور هم جمع شدن‌شان برای تمرین و اجرا در زمان دیگری سخت بود و از طرف سالن نیز زمان دیگری برای اجرا در نظر گرفته نمی‌شد.
در این مدت زمانی که از اجرای کار می‌گذرد، حضور و استقبال تماشاگران از کار را چطور ارزیابی می‌کنید؟
حضور مخاطب در تئاتر کودک و نوجوان به بزرگ‌ترها بستگی دارد. بچه‌ها برای بودن یا نبودن در سالن به‌ویژه در این شرایط، تصمیم‌گیرنده نیستند. ما مجبور به اجرای کار در این بازه زمانی بودیم نه اینکه از روی صحنه بودن ناراحت باشیم اما همه می‌دانیم که تئاتر به تماشاگر زنده است و ما کار را برای مخاطب کودک و نوجوان تولید کرده‌ایم اما این روزها با چالش بزرگ حضور مخاطب مواجه‌ایم.
با توجه به شرایط فعلی، چه مواردی می‌تواند در بهتر شدن شرایط گروه‌ها کمک‌کننده باشد؟
همراهی سالن‌های نمایشی و حمایت از گروه‌ها توسط اداره کل هنرهای نمایشی شاید کمک‌کننده‌ترین موردی است که در این بازه زمانی لازم به نظر می‌رسد. همان‌طور که قبلا هم اشاره کردم، از دست دادن زمان اجرا از یک طرف و همراهی نکردن مخاطبان از طرف دیگر دو چالش بزرگ تمامی گروه‌های اجرایی است و در این شرایط حمایت از تئاتر توسط بخش دولتی بیش از پیش لازم است.
ما جز تئاتر کار دیگری نداریم و این هنر تنها راه امرار معاش‌مان است. با توجه به تمام مسائل و مشکلات از همه نقاط تهران برای اجرا روی صحنه تالار هنر دور هم جمع می‌شویم تا چراغ تئاتر روشن بماند، ادامه فعالیت تئاتر علاوه بر حضور گروه اجرا و مخاطب به حمایت از سوی سازمان‌ها و نهادهای مرتبط نیز نیازمند است.
تداوم اجرا و روشن ماندن چراغ تئاتر در چنین شرایطی را تا چه میزان ضروری می‌دانید؟
درِ سالن‌های تئاتر به عنوان محلی برای اندیشیدن و تبادل فکر و اندیشه باید در هر شرایطی به روی مردم باز باشد اما در کنار آن گروه‌های اجرایی نیازمند امیدواری برای ادامه فعالیت هستند که این امید حداقلی می‌تواند از طریق حمایت اداره کل هنرهای نمایشی به گروه‌های اجرایی منتقل شود. اگر ما در زمان دیگری اجرا می‌رفتیم هیچ یک از موارد فوق در گفت‌وگو ذکر نمی‌شد و حتی لزومی به پرداختن به چنین موضوعی ضرورت نداشت اما در حال حاضر و با توجه به شرایط، حمایت از گروه‌ها برای زنده ماندن تئاتر ضروری است.
تبلیغ اجرا و دعوت از مخاطبان برای حضور در سالن به چه شکل انجام می‌شود؟
با توجه به اینکه فضای مجازی به عنوان بزرگ‌ترین بستر تبلیغ تئاتر این روزها در دسترس نیست، ما به شیوه قدیمی چاپ و پخش تراکت روی آورده‌ایم که هزینه زیادی هم دارد اما تاکنون تاثیر چندانی نداشته است. پیش از این نیز گفتم که برای حضور و استقبال از کار کودک و نوجوان تصمیم‌گیرنده والدین و افراد بزرگسال خانواده‌هاست.
بزرگسالی که ذهنش درگیر مسائل روز است، هرچقدر که امنیت هم وجود داشته باشد، قطعا برای حضور در سالن تردید خواهند داشت به ویژه اینکه سالن اجرای ما در مرکز شهر قرار دارد و قطعا با چنین شرایطی تبلیغات نیز راه به جایی نخواهد برد.